Leśna przed II wojną swiatową

     Losy Leśnej przed II wojną światową nie są dokładnie znane. Pierwsze wzmianki o Leśnej pojawiają się w roku 1144, lecz pierwsze pewne źródło opisujące Leśną jako osadę miejską datowane są na rok 1329, kiedy to, 3. maja, został wystawiony akt sprzedaży miasta, przez ówczesnego właściciela Henryka I Jaworskiego, który Leśną miał we władaniu od roku 1319. Po śmierci Henryka, miasto przeszło pod władanie korony czeskiej, gdzie, do roku 1785, nad Leśna panowała serbskołużycko-niemiecka rodzina szlachecka von Doebchitz.

     Jednakże Leśna nie pozostała całkowicie zapomniana. Jej dalszy rozwój gospodarczy zapewniły nadane przez Władysława II Jagiellończyka przywileje:

  • 1487 - przywilej cechowy (umożliwienie zakładania cechów)
  • 1515 - prawo organizacji targów

     Na przestrzeni lat, miasta nie oszczędzały liczne klęski żywiołowe (najczęściej powodzie) oraz liczne działania wojenne, odbywające się na terenie miasta. Wojna trzydziestoletnia przyniosła jednak ostateczny kres rozwoju gospodarczego Leśnej. Po doprowadzeniu przez wojny do ruiny miejscowego handlu i rzemiosła, na obrzeżach miasta rozwijał się przemysł tkacki. Z tego powodu, miasto ponownie zaczęło się rozwijać, a niedługo po tym, stało się jednym z największych i najbardziej znanych ośrodków tkackich na pograniczu śląsko-czeskim.

     W wieku XIX, Leśna zaczęła być uprzemysławiana. W tym okresie, w mieście powstały pierwsze zakłady włókiennicze. Nowe inwestycje, budynki oraz przedsięwzięcia takie jak kamienny most na Kwisie, trakcja kolejowa na trasie Leśna-Lubań i nowy kościół parafialny, były efektem okresu świetności miasta, który Leśna ma już niestety za sobą.